Vandaag staat de Liberary of Congress op het programma. Als zelf verklaarde boekennerd heb ik uitgekeken naar dit bezoek. Ook in Washington vreten wij kilometers. De Nijmeegse Vierdaagse lijkt een eitje bij de afstanden die wij inmiddels hebben afgelegd. (Al hoor je mij zeker niet zeggen dat De Nijmeegse een eitje is!)

In ganzenpas brengt een klein groepje, waaronder deze nerd, een bezoek aan de National Archieves. Hier ligt, onder andere, The Declaration of Indenpendence. Dit document markeert het officiële startschot voor het toen al goed bewapende Amerika. Het stuk papier is onderwerp van veel films. Het wordt gestolen of er staan wellicht geheime boodschappen op de achterkant. Deze handgeschreven tekst spreek in ieder geval tot de verbeelding, als zou je dat niet zeggen als je naar de 4(!) beveiligingsmedewerkers in de ruimte kijkt. Ze staren verveeld voor zich uit in de schemerige kamer om verdere schade aan dit onbetaalbare stuk te voorkomen. 

In The National Archieves liggen ook brieven opgeslagen die ooit aan de presidenten zijn geschreven. Eindelijk iets "luchtigs" tussen alle serieuze onderwerpen. Een brief van een wanhopig meisje met de vraag The Beatles toe te laten in de US en het dringende verzoek om deze met hartjes ondertekende brief vooral als zakelijke post te behandelen aangezien dit een SERIEUZE zaak betrof. Of een andere brief van een groep meiden die er op zich wel vrede mee hadden dat Elvis Presley het leger in moest maar zouden sterven als hij zijn bakkebaarden moest afscheren. Maar de brief waar ik het hardst om moest lachen is de brief waarin een meisje hulp van de overheid vraagt omdat haar moeder haar slaapkamer tot nationaal rampgebied had verklaard. Ze wilde zelfs wel delen in de kosten, zolang er maar een paar leuke militairen kwamen helpen.